‘Lola’s Sint voor allemaal’
De Zwarte Piet discussie. Het duurt al enige dagen, weken, jaren voort. Mijn stelling is onomstotelijk. Die Zwarte Piet kan echt niet meer.
Nu is er dan eindelijk een nieuw tijdperk aangebroken, waar verandering in de lucht hangt! Je kan het bijna aanraken. Je proeft het: het tintelt op mijn tong als ik erover spreek.
Mijn bewondering gaat uit naar hen die op de barricades staan. Ja echt, want wat zijn er sterke tegenkrachten. Er komt veel los als men aan nostalgische gevoelens komt als jeugdherinneringen aan Sint en Zwarte Piet en pakjesavond in de warmte van het gezin.
Maar wat, als je deze herinneringen niet hebt? Je bent niet opgegroeid met Sinterklaas in december? Je wist voor je in Nederland kwam wonen, geeneens van het bestaan van deze oude man af. Laat staan Zwarte Piet!
Wel voed je nu je kinderen hier op, waar zij geconfronteerd worden met ons Sinterklaastafereel, wat jou helemaal niet aanstaat.
Natuurlijk kan je wat grotere kinderen, zoals mijn dochter van negen jaar, vertellen hoe het nu echt zit met die Piet. Zo doe ik dat namelijk. Gewoon, zoals het is. Zwarte Piet, zwarte slaaf. Ja dat verhaal.
Auteur Kristina G. Langarika ging voor haar dochtertje Lara opzoek naar een ander plaatje van Zwarte Piet. Kristina is zich bewust van beeldvorming bij jonge kinderen. Haar scriptie ging juist hierover. Haar dochtertje, half Baskische (mama), half Nigeriaanse (papa) verwarde Zwarte Piet de eerste keer dat ze hem zag met haar vader. Ze was toen acht maanden oud.
‘Papa….?’
Na tevergeefs zoeken naar een vriendelijker beeld, besloot zij zelf een prentenboek te maken voor haar dochtertje. Op dat moment twee jaar. Zij stelde zichzelf de termijn het boek af te hebben voor de eerst volgende decembermaand. Lara zou dan drie jaar zijn. Zij zou niet meer enkel Zwarte Piet zien, maar ook bruine Piet…en witte Piet!
Zo werd Lola geboren. Lola is ook gemengd. Haar papa is heel donker, haar mama is wit. Lola vindt een gele handschoen van een Piet bij de intocht van Sint…. Zo begint haar avontuur.
Wat ik zo ontzettend waardeer aan het verhaal is dat Kristina een eenvoudig te begrijpen verhaal heeft geschreven voor kleine kinderen. Ze rept niet over de Zwarte Piet discussie. Ze heeft enkel de Pieten de kleuren gegeven van de toeschouwers. Wit en zwart en alles daartussen in. Geen dikke rode lippen. Geen gouden oorbellen. Verschillende kleuren haar.
Zo zal Lara een heel divers Pietje in haar gedachten rond zien rennen wanneer zij aan het Sinterklaasfeest denkt! Yes!
Afgelopen dinsdag, 19 november 2013. Het gebeurde weer. Ik sta erbij op het moment dat Kristina een exemplaar van ‘Lola’s Sint’ overhandigt aan onze geliefde voorleesambassadeur Gerda Havertong.
Lola leert ons dat Sinterklaas net zo leuk, net zo spannend, en boven alles, net zo magisch is wanneer de Pieten niet pikzwart en rood gelipt zijn. En tjeeeeeee! Wat ben ik hier dankbaar voor. Want ik ga nog jaren Sinterklaas vieren met mijn kinderen. Met Piet. Zonder Zwarte Piet. Met veel vrolijkheid. En met heeeeeel veel pepernoten.
Voor iedereen!
Wil je meer weten over Lola’s sint? Kijk dan op de website of op de FanGroep op Facebook.
Of kijk hier het filmpje van de boekpresentatie met Gerda Havertong:
