OVER
HET ONTSTAAN VAN MIXEDMAMAS
‘Zelf ervaar ik dat ik met mijn Surinaams-Nederlandse dochter opval in het straatbeeld. Het beeld van de witte vrouw met een donker – op schoot is voor sommigen echt nog een verrassing.
Zo zat ik als kersverse moeder in de tram in de Baarsjes in Amsterdam toen een dame vertederd naar de donkere krulletjes van mijn baby in de draagzak op mijn buik keek.
“Wat een allerschattigst oppaskindje heb jij zeg!”
Ik stond perplex, stamelde dat ze mijn eigen kind was. De mevrouw was verbaasd. Ze vond het ‘heel bijzonder’ dat dat kon, zo’n blonde moeder met zo’n donker kindje. Al bedoelde ze het niet kwaad, het gaf mij een onbestemd gevoel. Haar verbazing verbaasde mij. Ik woonde toch in Amsterdam, waar gemixte stellen en kinderen toch een soort van ‘normaal’ waren? Of op z’n minst algemeen bekend dat gemixte stellen een bruin kindje kunnen krijgen?
Dat ik aangezien werd voor de oppas van mijn eigen baby, in onze inmiddels vele kleuren en culturen kennende hoofdstad, was voor mij een heuse eyeopener. Zo gewoon was dat dus nog helemaal niet.
In de jaren hierna werd ons nog vaak soortgelijke vragen gesteld. Op de crèche, op school, de opvang, in het openbaar vervoer en op vakantie. Overal vallen we op.
Is ze geadopteerd? Waar komt ze vandaan? Hoe vinden je ouders het dat ze een donker kleinkind hebben? Je bent zeker niet meer met de vader? Voelt ze wel als je eigen kind?’ Mijn dochter krijgt vaak te horen: ‘Is dat jouw moeder?!’ ‘Vind je het niet raar dat jij bruin bent en je moeder niet?’ En zelfs op de airport in Housten (U.S.A.) wordt mij gevraagd ‘hoe ik kan bewijzen dan ze mijn kind is?’
Door de jaren heen ontmoette ik meer ouders met gemixte kinderen. Vaak raakten we in gesprek. Ik zocht het contact ook op en vond het fijn om ervaringen uit te wisselen. Het idee ontstond om witte moeders zoals ik te interviewen.
Ik zag een groot verschil in benadering; moeders die zeiden nooit over de verschillen in kleur te praten (‘want dan maak je het juist een ding’), en moeders die vinden dat hun kinderen beter gewapend zijn door gesprekken te voeren over kleur en de invloed hiervan op hun leven.
Maar wat is MIXEDMAMAS zonder de zwarte moeders, ervaren zij dezelfde vragen van onbekenden? Hoe voeren zij gesprekken over kleur met hun kinderen? Wat nemen zij mee vanuit hun eigen ervaring als vrouw van kleur?
In gesprek met Astrid Elburg (moeder van twee dubbelbloed dochters) besefte ik dat MIXEDMAMAS pas werkelijk van waarde kon zijn wanneer verteld vanuit de zwarte en de witte moeder, en ja dan waren we ook echt MIXEDMAMAS 🙂
Daar is nu dan dit boek vol openhartige verhalen van de MIXEDMAMAS!
*MIXEDMAMAS ontstond voor de prachtige bewustwordings revolutie van BlackLiveMatters. Dit betekent dat we nog woorden als ‘blank’ gebruiken.